boş sayfalar önümde açıklar şimdi.
çıktığım bir yol var.
bu bedenle dünyaya gelmeden çıktığım…
hatırlıyorum, yenilerini keşfediyorum.
bugün bir büyüğüm, “bazen nereye gittiğin değildir önemli olan, nereden gittiğindir ve yol açılır cesaret edene.” dedi.
gidiyorum, ayaklarım yere basıyorlar, gerektiğinde de uçuyorlar semalarda.
içimde bir hediye var. adı çember.
sabah başka bir büyüğüm olan kitaba danıştım. üç kez çaldım kapısını ve bana hatırlattı,
adabıyla oturursan, yürürsen, ifade edersen, bağlanırsan, her ne yaparsan ve olduğun her ne ise açılır önünde kadim bilgelikler, merkezin sesi ve ruhu yayılır cihana…
hatırlarsın insan olmayı. kendimi bilmeye yolculuğumda,
canımın kulağıyla dinleyebilmek nasip olsun, kalbimin diliyle ifade edebilmek nasip olsun,
özümden akması nasip olsun,
kendiliğinden, olduğu haliyle olması nasip olsun,
beni ve benden öteyi, seni ve senden öteyi, alemde ve alem ötesinde olan nasiplenecek her ne var ise gözetebilmek nasip olsun,
nasip olsun sessizce kutlayabilmek… Ayşe Yayla aysemeyman@gmail.com Kapak Fotoğrafı: Filiz Telek